خبرگزاری مهر، سرویس بین الملل- فاطمه صالحی: یک روز بعد از آنکه آمریکا به وسیله وزیر خارجه خود از چرخش موضع چهار دهه قبلش در قبال شهرک سازی های رژیم صهیونیستی در کرانه باختری خبر داد بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم فرصت را برای تحقق اهداف توسعه طلبانه ای مهیا دید.
مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا به تازگی در اظهاراتی تأمل برانگیز اعلام کرده است که کشورش دیگر شهرک‌سازی های اسرائیلی در کرانه باختری را برخلاف قانون بین‌الملل نمی‌داند.
وزیر خارجه آمریکا تاکید کرد که دولت‌های قبلی آمریکا شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی را غیرقانونی می‌دانستند اما این دولت دیگر شهرک‌سازی‌ها را مغایر با قانون بین‌الملل نمی‌داند و مخالفتی با آن ندارد. پمپئو با مطرح کردن این سخنان به صورت کامل موضع گیری دولت قبل را در خصوص مسأله شهرک سازی ها زیر پا گذاشت.
مطرح کردن این سخنان، موجی از واکنشهای منفی به موضع گیری آمریکا در جهان را به دنبال داشت. بسیاری از کشورها در کنار گروه های فلسطینی و تشکیلات خودگردان به شدت این موضع گیری را رد کردند. آنها هم چنین نسبت به پیامدهای چنین سخنانی بر آینده مسأله فلسطین و تحقق صلح و تلاش ها در این خصوص هشدار دادند.
نتانیاهو از این موضع گیری آمریکا بسیار به وجد آمد و نتوانست ذوق زدگی خود را از این مسأله پنهان کند. نتانیاهو مدعی شد که این موضع گیری تصحیح یک اشتباه تاریخی به شمار می رود. وی هم چنین به صورت تلفنی با ترامپ در این خصوص صحبت کرده و از مواضع آمریکا در این زمینه قدردانی کرد.
یک روز بعد از این سخنان پمپئو بود که نخست وزیر رژیم صهیونیستی از نقشه خود برای انضمام دره اردن پرده برداشت. وی از بنی گانتز رئیس ائتلاف آبی و سفید و آوریگدور لیبرمن، رئیس حزب «اسرائیل بیتنا» خواسته در تشکیل کابینه ائتلافی به او بپیوندند. نتانیاهو در یک پیام ویدئویی شامگاه سه‌شنبه از گانتز و لیبرمن خواست این کار را برای ایمن نگاه داشتن «اسرائیل» و انضمام دره اردن انجام دهند.
کاملا مشخص است که موضع گیری اخیر پمپئو در حمایت از شهرک سازی ها در کرانه باختری با برنامه قبلی و برای مهیا کردن شرایط در راستای گسترش اشغالگری های رژیم صهیونیستی صورت گرفته است. نتانیاهو از همین رهگذر تلاش دارد تا رسما دره اردن را به اراضی اشغالی اضافه کند.
البته نباید از این مسأله غافل بود که اعلام حمایت آمریکا از شهرک سازی های رژیم صهیونیستی در واقع برای حمایت از هم پیمان این رژیم یعنی نتانیاهو که در شرایط بسیار بدی از لحاظ سیاسی و حقوقی قرار دارد نیز صورت گرفته است.
نتانیاهو می کوشد تا از طریق اعلام انضمام دره اردن به اراضی اشغالی توجه ها را از پرونده های فساد مالی خود و اقدام دادستانی کل رژیم صهیونیستی برای صدور کیفر خواست علیه وی منحرف کند.
هم چنین فرصت را غنیمت شمرده تا با مطرح کردن این مسأله در کنار تضمین امنیت رژیم صهیونیستی، رقبای سیاسی خود را تحریک کند تا یک کابینه ائتلافی با نتانیاهو تشکیل دهند.
دره اردن از لحاظ طبیعی شرایط بسیار مناسبی برای کشاورزی در طول سال دارد. هم چنین این منطقه در بالای مهم ترین منبع آبی در فلسطین قرار گرفته است. دره اردن یک چهارم مساحت کرانه باختری را تشکیل می دهد و حدود ۵۰ هزار فلسطینی در آن زندگی می کنند.
اینکه نتانیاهو به فاصله یک روز از اعلام حمایت آمریکا از شهرک سازی ها در کرانه باختری اقدام به رونمایی از طرح بعدی خود برای پیوستن دره اردن به اراضی اشغالی می کند نشان از وجود هماهنگی و برنامه ریزی قبلی در این خصوص دارد. وی پیش از این نیز، یعنی قبل از برگزاری انتخابات اخیر در اراضی اشغالی در ماه سپتامبر از طرح مذکور پرده برداشته بود اما در آن زمان از حمایت آمریکا برای عملی کردن آن برخوردار نشد.
چنانچه این منطقه به صورت رسمی به اراضی اشغالی ملحق شود نتانیاهو توانسته مانع تشکیل کابینه اقلیت شود؛ کابینه ای که برای نتانیاهو به مثابه یک فاجعه به شمار می رود.
درست است که جهانیان و حتی کشورهای اروپایی مخالفت شدید خود را با مشروعیت شهرک سازی در کرانه باختری اعلام کرده اند و بسیاری از تحلیل گران این اقدام را در راستای اجرایی کردن معامله قرن دانسته اند اما باید گفت که موضع گیری آمریکا در این خصوص به مثابه چراغ سبزی برای نتانیاهو در راستای توسعه شهرک سازی ها و ملحق کردن بخش هایی از کرانه باختری به اراضی اشغالی است.
البته اعلام حمایت آمریکا از شهرک سازی ها در شرایط کنونی و پیش از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ نمی تواند خالی از اهداف انتخاباتی در راستای راضی کردن لابی صهیونیستی باشد.
در این بین اردن نیز نسبت به پیامدهای این اقدام بسیار نگران است چرا که اردن این موضع گیری آمریکا را خطرناک و بخشی از اشغالگری رژیم صهیونیستی و تهدید امنیت ملی خود می داند. اردنی ها معتقدند گسترش شهرک سازی ها باعث جذب تعداد بیشتری از صهیونیستها به اراضی اشغالی و اخراج فلسطینی ها از سرزمین خود می شود و این مسأله ممکن است در نهایت به نقشه سرزمین جایگزین که بخشی از معامله قرن است بیانجامد.
در نهایت باید گفت که مجامع بین المللی و به ویژه کشورهای اسلامی و گروه های مقاومت فلسطین نباید نسبت به تحرکات و نقشه های صهیونیستی آمریکایی در شرایط فعلی بی توجه بوده و برای خنثی کردن آنها از طریق کانال های قانونی و شورای امنیت وارد عمل شوند و قبل از آنکه فرصت از دست برود مانع تحقق اهداف توسعه طلبانه و اشغالگرانه سران رژیم صهیونیستی و در رأس آنها نتانیاهو شوند.
نظر شما