محمود هادی پور دهشال در گفتگو با خبرنگار مهر، در خصوص عملکرد انتقال خون در دوران پاندمی کرونا و تهدید و فرصت‌های این بیماری، گفت: پاندمی کویید ۱۹ که امروز جهان را در بر گرفته بر ذخایر خونی در جهان و ایران تأثیر به سزایی داشته است.
وی ادامه داد: در ایران و کشورهایی که سهم مصرف کنندگان مستمر خون مانند بیماری تالاسمی از ذخایر خونی بالا است، ضرورت حفظ ذخایر خونی در اندازه استاندارد به وضوح حس می‌شود.
هادی پور تصریح کرد: از این رو بررسی نقاط ضعف سازمان‌های انتقال خون می‌تواند نه تنها در دوران پاندمی بلکه پس از آن در ارتقا این سازمان‌های خدماتی- بهداشتی کمک شایانی کند.
وی عنوان کرد: در دنیای امروز مسئله مسافرت‌های شهری عامل مهمی در عدم دسترسی به امکانات و کاهش تمایل به فعالیت اجتماعی است. بنابراین در زمینه فعالیت داوطلبانه قطعاً ترافیک، مسافت تا مرکز مورد نظر و میزان انتظار در این مراکز می‌تواند عوامل بازدارنده حضور و مشارکت داوطلبان باشد.
هادی پور افزود: بر این اساس بهره‌گیری از مراکز متحرک خون گیری و حضور در محلات در زمان‌های تعیین شده می‌تواند به افزایش مشارکت منتهی شود.
مشاور بنیاد امور بیماری‌های خاص ادامه داد: همچنین افزایش مراکز اقماری اهدا، نوبت دهی اینترنتی، فعالیت در ساعت خلوت روز نیز از عوامل مهم در افزایش مشارکت اهدا کنندگان خون است.
هادی پور در ادامه با اشاره به اینکه مفهوم ذخیره خون در دنیای مدرن با مفهوم کلاسیک آن یعنی موجودی در یخچال‌های انتقال خون تفاوت دارد، گفت: در مفهوم امروزی، داوطلبان و اهداکنندگان مستمر که به آسانی قابل دسترسی هستند و به سهولت به یاری بیماران می‌شتابند، به عنوان ذخیره انسانی خون در نظر گرفته می‌شوند.
وی افزود: در کشورهایی مانند ایران، سیستم نظامی به دلیل سازماندهی بهتر و دسترسی سازمانی راحت تر می‌تواند چنین نقشی را ایفا کند. البته در این زمینه باید سربازانی که دوره اجباری خدمت خود را سپری می‌کنند از مقوله اهدا کنندگان مستمر و ذخیره انسانی خون مستثنی کرد.
هادی پور با بیان اینکه توانایی سازمان‌های انتقال خون چه در شرایط عادی و چه در شرایط پاندمی به سرمایه اجتماعی کشور وابسته است، عنوان کرد: بنابراین نمی‌توان بار اضافی به انتقال خون تحمیل کرد و انتظار حفظ کیفیت محصول از آن داشت.
وی تصریح کرد: بر این اساس برای رفع این مشکل مقوله مدیریت خون بیمار از اهمیت به سزایی برخوردار است. بنابراین آموزش مصرف بهینه خون و کاهش مصرف خون‌های اهدا کنندگان داوطلب در اعمال جراحی غیر اورژانس می‌تواند به حفظ تعادل میان کمیت و کیفیت کمک کند.
هادی پور ادامه داد: پلاسما درمانی در کرونا اگرچه در بهبود این بیماری ویروسی ارزش چندانی ندارد ولی می‌تواند به عنوان عاملی در حفظ همبستگی اجتماعی به کار گرفته شود.
وی با اشاره به اینکه اشتباه سازمان‌های انتقال خون در پرداخت وجه به بهبود یافتگان کرونا برای اهدای پلاسما نه تنها به راهبرد ایجاد همبستگی ملی برای بهره بردن از سرمایه‌های مغفول اجتماعی کمک نمی‌کند بلکه باعث کاهش رغبت اهداکنندگان داوطلب خون در دراز مدت می‌شود، خاطرنشان کرد: لذا، این چهار گام مهم در پاندمی کرونا می‌تواند ما را در رسیدن به سازمانی توانمند برای جمع‌آوری خون و بهره برداری از حداکثر ظرفیت سرمایه اجتماعی هدایت کند.
نظر شما