به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر" ، دكتر غلامرضا اعواني، رئيس موسسه پژوهشي حكمت و فلسفه ايران، در مراسم افتتاحيه همايش بين المللي صفي الدين ارموي به تشريح جايگاه هنر از منظر فلسفي پرداخت و گفت : در نفس هنرمند و درون او امري نفساني در جريان است كه هنر از بطن آن به عرصه مي رسد اين امر بيش از آن كه حقيقتي بيروني باشد حكايت از حقيقتي دروني و متعالي مي كند. نفس آدمي پيش از آن كه به كمالاتي نفساني برسد هنر او قابل طرح نيست. هنرمند سالهاي طولاني در خدمت استادان و فاضلان فن و صناعت زانو مي زند تا نفس او سير كمالات را بيابد، چنانكه ما چنين كمالي را در صفي الدين ارموي مي بينيم.
وي با تاكيد بر اين مطلب كه هنر در فرهنگ سنتي ما بسيار قابل تامل است اظهار داشت : در ابتدا مي بايست تاكيد ما بر اين باشد كه ببينيم موسيقي چه جايگاهي در هستي دارد. چرا كه حكماي بسياري در طول تاريخ حكمت به جايگاه موسيقي در هستي نظر داشتند. آنها موسيقي را شعبه اي از رياضيات مي دانستند. در "احصاء العلوم" اثر فارابي كه خود از موسيقيدانان و از حكماي بزرگ اسلامي است موسيقي از اقسام رياضي برشمرده شده، همچنين ابن سينا در "دانشنامه علايي" نيز رياضيات را علم فرهنگ و فرهيختگي دانسته است. به اين معنا كه كسي كه سهمي از رياضيات و موسيقي دارد سهمي نيز در عالم هستي دارد.
دكتر اعواني در ادامه سخنان خود ضمن اشاره به اعتقاد حكما كه نفس انساني از ماده رياضي ساخته شده اظهار داشت : چرا ما از آهنگ زيبا لذت مي بريم و يا از آهنگ ناموزون و زشت آزرده مي شويم؟ چون نفس ما نعادل و هماهنگي با آن آهنگ هستي دارد. رياضيات و موسيقي در نفس انساني هماهنگي دارند، بنابراين موسيقي از جنبه هاي مثبت و منفي قابل تامل است.
رئيس موسسه پژوهشي حكمت و فلسفه ايران موسيقي را در بطن آهنگ هستي و وجود دانست و گفت : در ميان انديشه هاي قدمايي مانند فيثاغورث، موسيقي دانش و فن محسوب مي شد. آنها موسيقي را در جهت تزكيه نفس به كار مي بردند و فيثاغورث موسيقي را قانون كل هستي مي دانست. در ميان انديشه هاي حكمي يونانيان موسيقي از لفظ "ميوز" گرفته شده و به معناي الحان خداوندي است و آنها تعليم دهندگان موسيقي را خدايان مي دانستند. بنابراين به تعبيري كه ابن سينا دارد موسيقي سهمي در فرهنگ نيز داشته است اگرچه ما مي بايست ميان موسيقي و غنا در فرهنگمان تفاوت قائل شويم.
نظر شما