خبرگزاری مهر؛ گروه فرهنگ و ادب – زینب رازدشت: اگر مروری بر جشنواره‌های مختلف در حوزه مد و لباس داشته باشیم، متوجه تعدد آنها در سطح کشور می‌شویم اما همچنان در این حوزه ضعف‌هایی وجود دارد. شاید یکی از دلایل ضعف در حوزه مد و لباس خروجی‌های نامناسب همین‌جشنواره‌هاست.
با این‌بهانه و درباره خروجی جشنواره های مختلف مد و لباس و برگزاری جشنواره «تن پوش نور» با مریم السادات خرم‌دره تولیدکننده و دبیر جشنواره «تن‌پوش نور» گفتگویی انجام دادیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛
* خانم خرم‌دره ابتدا درباره وضعیت مد و لباس باهم صحبت کنیم. این صنعت در چه وضعیتی است؟
در حال حاضر در کشور شرایط مناسبی جهت توسعه این صنعت وجود دارد، هرچند که فعالان حوزه پوشاک در این برهه با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکنند، اما چنانچه همراهی برخی سازمان‌ها و نهادها و حمایت از مردمی سازی و مشارکت‌های بخش خصوصی را تقویت کند آینده بسیار خوبی در انتظار این هنر صنعت است که با توجه به دیدگاه‌های مقام معظم رهبری در حوزه توسعه مشارکت‌های مردمی در بخش تولید امکان رشد اقتصادی در این حوزه بسیار زیاد است.
در سال ۹۴ مؤسسه‌ای به نام مؤسسه هنری مد و لباس طراحان مد فاطر راگا را ذیل وزارت ارشاد ثبت کردیم که تمام فعالیت های ما تحت نظارت کارگروه انجام می‌گیرد و ما سه سال پیاپی رتبه برتر کشور را در بخش موسسات هنری مد و لباس درجشنواره مد و لباس فجر کسب کردیم.
* مؤسسه شما چه اقدام ویژه‌ای انجام داده بود که پیاپی به عنوان رتبه برتر انتخاب شدید؟
فعالیت‌های مؤسسات هنری معمولاً محدود می‌شود به برگزاری دوره های مختلف آموزشی از طراحی تا تولید، اما مؤسسه ما علاوه بر این دوره‌ها و همچنین برگزاری دوره‌های آمادگی شرکت در آزمون عملی کارشناسی ارشد رشته طراحی پارچه و لباس که منجر به قبولی هنرجویان ما در برترین دانشگاه‌های کشور می‌شد، دائماً با کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، اتحادیه‌های پوشاک و سایر نهادها در تعامل بوده و است و پیوسته اقدام به برگزاری رویدادهای مختلفی در حوزه پوشاک می‌کند که غالباً این رویدادها در نوع خود بی نظیر یا کم نظیر هستند و معمولاً با این هدف برگزار می‌شوند که خروجی مناسبی داشته باشند نه اینکه صرفاً یک رویداد برگزار شود و از آنجایی که درب مؤسسه ما به روی همه اساتید و فعالان دغدغه مند این حوزه باز است و از ایده‌های نو به بهترین شکل عملیاتی استقبال می‌کند به لطف خدا اساتید ارزشمند و توانمندی با ما در تعامل و همکاری هستند.
به عنوان نمونه یکی از اقدامات ویژه‌ای که ما انجام می‌دهیم این است که میان طراحان و تولیدکنندگان تعاملات ویژه ای را ایجاد می کنیم که این تعاملات سبب می شود تا قرارداد پروژه هایی در این میان منعقد شود و بحث کارآفرینی برای‌مان بسیار مهم است.در این شرایط دانشجویان و فعالان این حوزه وارد میدان می شوند و کار از حالت انحصاری خارج می شود.
جشنواره اصلی تن پوش نور در هفته دوم تیرماه برگزار می شود. ابتدا برنامه ریزی کرده بودیم که در هفته عفاف و حجاب برگزار شود که به دلیل تقارن هفته حجاب با دهه اول محرم تصمیم گرفتیم جشنواره قبل از محرم برگزار شود منتها نگاه‌مان مبتنی بر ارزش های فرهنگی، هنری و اسلامی است و همیشه بر هنرجویان و دانشجویانم می‌گویم که سعی کنید دانش‌های روز دنیا را با فرهنگ خودمان منطبق کنید مثلاً اگر تکنیک‌های «پتر مجیک» را یاد می گیرید، روی معماری سنتی خودمان هم تمرکز کنید و با تلفیق درست و به جا در سنت و مدرنیسم به خلق آثاری در خور هنر صنعت پوشاک ایرانی اسلامی دست بزنیم.
* به کشور عمان برسیم. شما با تیم تان به این‌کشور رفتید. آنجا چه اتفاقاتی افتاد؟
سال ۹۶ به همراه تیم‌مان برای شرکت در «فشن شو» (اجرای زنده لباس یا نمایش زنده لباس) با عنوان جشنواره لباس عروس به کشور عمان سفر کردیم.برای اولین بار رویداد بازدید از یک جشنواره مد ولباس خارجی با مجوز از کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور برگزار می‌شد، می‌دانید که عمان شهروندان محجبه بسیاری دارد و با توجه به فرهنگ اسلامی این کشور بخش مهمی از این جشنواره به مدل‌های مادست فشن و پوشش حیاورز اختصاص داشت. رویداد جالبی بود و روزانه شاهد هفت نمایش زنده بودیم و برای حضور در تک تک این نمایش ها باید هزینه‌ای پرداخت می کردیم.
زمانی که رئیس جشنواره از حضور یک تیم با این ظرفیت از ایران در این رویداد آگاه شد، در یک نشست با گروه ما که متشکل از ۱۶ طراح لباس بودند، نشستی را ترتیب دادند تا با ظرفیت‌های مد و لباس کشور ما بیشتر آشنا شوند؛ چرا که حتی تصور نمی‌کردند که در ایران کسی در این حوزه فعالیت داشته باشد چه رسد به اینکه جشنواره‌ها و رویدادهایی برگزار شود، آن هم در سطح بین المللی و متوجه شدند که دانشگاه‌های کشور ایران سالیان سال است که در این رشته فعالیت میکنند. لحظه به لحظه این جلسه را با آقای قبادی رئیس وقت کارگروه ساماندهی مد و لباس چک می کردم تا همه مراحل به صورت قانونی پیش برود.
در آن جلسه از ما دعوت کردند که در دوره بعد جشنواره یک روز را به اجرای نمایش لباس ایران اختصاص دهند. ما هم با کسب اجازه از آقای قبادی قرار شد برای دوره آتی جشنواره از هفت طراح متخصص دعوت به حضور کنیم. نکته جالبی که در آن جشنواره شاهد بودیم استفاده طراح های مطرح لبنانی و هندی از المان‌های معماری ایرانی بود در طراحی مجموعه های‌شان بود. برای مثال طراح هندی برای مجموعه لباس‌های خود از تصاویر مسجد نصیرالملک شیراز استفاده کرده بود.
در آنجا بسیار تأسف خوردم که چقدر ما به لحاظ فرهنگی ضعیف کار کرده ایم که حتی دانشجویان امروز ما کمتر علاقه‌ای به فرهنگ کشورمان دارند. با وجود آنکه جشنواره‌های مختلفی را برگزارمی کنیم اما خروجی این جشنواره ها چیست؟ این جشنواره ها به کجا قرار است برسند؟
* حتی وجود انجمن‌ها و جشنواره ها نتوانست به داد حوزه مد و لباس برسد؟
البته که نقش بی‌بدیل تشکل ها و انجمن ها و… و همچنین جشنواره ها و رویدادها در رشد این هنر قابل تأمل هست اما شاید تا کنون بیش از ده درصد این اهداف هم محقق نشده باشد که دلایل مختلفی دارد، البته اکنون در بحث ترویج حجاب و عفاف در حال تأسیس یک انجمن هستیم. عنوان انجمن بانوان طراح و تولید کننده پوشاک اسلامی که اولاً کاملاً تخصصی و متشکل از اساتید دانشگاه و متخصصین و بانوان محور بوده و قرار است ان شاءالله این انجمن را به جهان اسلام تعمیم بدهیم. چراکه موضوع «مادست فشن» به شدت در دنیا فراگیر شده است. انجمن های بسیاری هم اکنون در حال فعالیت هستند و می‌توان به انجمن طراحان لباس و پارچه ایران و انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب اشاره کرد اما در برخی از آنها نگاه آکادمیک وجود ندارد و بیشتر نگاه اقتصادی در آن رایج است.
از آنجا که لباس به عنوان یک ابزار فرهنگی بوده این ابزار در تمدن و فرهنگ کشور تأثیرگذار است. ما برای این انجمن در حال تأسیس، از اساتید دانشگاهی و تولیدکنندگان دعوت به حضور کردیم که البته وزنه دانشگاهی و آکادمیک مان در این انجمن بسیار پر رنگ است. در هر صورت سعی داشتیم از هر دو طیف در انجمن داشته باشیم. امیدواریم از دل این انجمن به مرکز طراحی مد اسلامی برسیم.
* جامعه بسیج زنان جشنواره ای را تحت عنوان جشنواره تن پوش نور برگزار می‌کند و شما به عنوان دبیر آن منصوب شده‌اید. چه‌طور شد جامعه زنان به تصمیم برگزاری چنین جشنواره ای رسید؟
اولین دوره جشنواره تن پوش نور را از میلاد حضرت زهرا (س) شروع کردیم و پیش مقدمات جشنواره را توسط جامعه زنان بسیج استان تهران آغاز کردیم. در سطح استان تهران ۱۵ کلان شهرستان وجود دارد که می‌توان به شهرستان‌هایی همچون شهرری و باقرشهر، ورامین، فیروز کوه، اسلامشهر و دیگر شهرستان‌ها اشاره کرد. البته برگزاری جشنواره ابلاغ بسیج نیست و در ردیف وظایف آن قرار نمی‌گیرد. اما دغدغه جامعه بسیج زنان است که به منظور ساماندهی طراحی پوشش های در خور شأن بانوی مسلمان ایرانی، چنین جشنواره ای را برگزار کند.
صنعت پوشاک با مشکلات بسیاری روبروست که می‌توان به تأمین مواد اولیه، ورود کالای قاچاق و دیگر موارد اشاره کرد. همچنین در آسیب‌شناسی که انجام دادیم متوجه شدیم که بخش عمده ای از مشکلات تولید پوشاک سبب گرانی پوشاک مناسب و حذف آن از سبد کالای خانواده است. قیمت‌ها به دلیل عدم تأمین مواد اولیه گران می شود و دیگر خانواده ها به راحتی نمی‌توانند لباسی را با قیمت مناسب خریداری کنند در حالیکه پوشاکی که به صورت قاچاق وارد می‌شود، دارای کیفیت مناسب و قیمت‌های پایینی است، اما شاخص‌های عفاف را ندارد و بارها در جلسات مطرح کردیم که اگر این اتفاق ادامه یابد، تولیدکننده داخلی توان رقابت با این حجم از کالای قاچاق را ندارد.
یادم می‌آید که در برخی سال‌ها جشنواره های مد و لباس در کشور بسیار قوی و اثر گذار بود که می‌توان به جشنواره سال‌های ۹۴ تا ۹۶ اشاره کرد که بسیار غنی بود. بعد از سال‌ها دیگر جشنواره‌ها افت کرد. حتی در دو سال اخیر شاید در بخش‌هایی رشد داشتیم اما آنچیزی که مدنظرمان بود، هرگز رخ نداد بسیاری از لباس‌هایی که در بازار می‌بینیم یا بسیار نامناسب و بی کیفیت است که بر اساس اندام یک بانوی ایرانی طراحی نشده یا بسیار گران است که برای هر خانواده ای قابل تهیه نیست.
همچنین ۱۲ دوره جشنواره مد و لباس برگزار شد، چه آورده ای داشته ایم؟ به غیر از آن شاهد برگزاری جشنواره‌های مختلفی در سراسر کشور بودیم. چرا به خروجی مناسبی دست نیافتیم؟ چون بعد از جشنواره باید علاوه بر آسیب‌شناسی، برنامه‌ریزی برای حل مسائل و البته اقدام فوری و ضروری می‌کردیم که متأسفانه انجام نشده است.
* پیش از آنکه وارد جزییات جشنواره تن پوش نور شویم، قدری شفاف تر در خصوص پژوهش‌هایی که در صنعت پوشاک کشور انجام دادید، صحبت کنیم.
تقریباً چهارسال پیش برای انجمن طراحان پژوهشی انجام دادم. وارد سایت سازمان سنجش شدم تا ببینیم چند دانشگاه در کشور دررشته های طراحی دوخت، طراحی پارچه و رشته های مرتبط با حوزه پوشاک را دارد. سپس ورودی‌های ترم اول و ورودی های نیمه دوم سال را استخراج کردیم. چراکه برخی از دانشگاه ها هم در ترم اول و هم در ترم دوم پذیرش دارند و ظرفیت‌های شان کاملاً مشخص است. تقریباً می‌توانستیم تخمین بزنیم که در طول سال چند خروجی داشتیم.
پس از دریافت اطلاعات این پرسش مطرح شد که ما سالانه نزدیک به دوهزار فارغ التحصیل در رشته‌های طراحی پارچه و لباس و دوخت و....در سراسر کشور داریم که برابر با دو هزار نیروی متخصص می‌شود اما چرا در جشنواره ها خروجی مناسبی نداریم؟ یکی از نکات قابل توجه عدم برنامه ریزی مناسب برای استفاده از این ظرفیت بالقوه است!!!!
* در بررسی‌های تان به چه نتیجه ای رسیدید؟ چرا خروجی جشنواره ها ضعیف است؟
پس از بررسی ها به این نتیجه رسیدیم که جشنواره‌هایی که تا کنون برگزار شده اند، صرفاً فقط برگزار شده اند و پس از آن دیگر برنامه‌ای برای ادامه مسیر نداشته‌اند. ما در جشنواره تن پوش نور سعی داریم ظرفیت‌های مختلف را شناسایی کنیم و پس از شناسایی ظرفیت‌ها طبق برنامه‌ای که بر اساس وظایف دستگاه‌های ذی ربط تعریف شده و با تعاملاتی که ان شاءالله صورت گرفته و می‌گیرد در برنامه اصلی خودمان، پس از جشنواره اجرایی کنیم.
* در جشنواره تن پوش نور چگونه ظرفیت‌های مختلف را شناسایی کردید؟
از آنجایی‌که ساختار آموزشی کشور نیاز به بازنگری جدی دارد و البته دقیقاً در حوزه هنرستان‌های کشور ظرفیت‌های فراوانی داریم بخشی از برنامه ما معطوف به این بخش و بخشی معطوف به دانشگاه‌های مرتبط شد.
در قدم اول با تک تک بسیج جامعه زنان شهرستان ها جلساتی برگزار کردیم. در این مسیر متوجه شدیم که برخی از این شهرستان‌ها قطب تولید پوشاک هستند و یا در شهرستان‌هایی همچون شهر ری و بومهن کارخانه های بزرگی فعالیت میکنند.
قابل تأمل است که در این شهرستان‌ها که با ادارات ارشاد، اتحادیه‌های پوشاک و بسیج اصناف، آموزشگاه‌های فنی و حرفه‌ای، آموزش و پرورش و بعضاً دانشگاه‌ها جلسات متعددی برگزار کردیم و مسائل و مشکلات هر قشر را احصاء کردیم. از جمله توان مالی بسیار اندک بسیاری از دانش آموزان مستعد … از این دست مسائل و مشکلات بود. همچنین برخی از شهرستان هایی که فقط یک ساعت با تهران فاصله دارند، در فقر کامل به سر می برند تا جایی که دانش آموز مدرسه آن شهرستان توانایی خرید مقوا و وسایل اولیه طراحی را ندارد.
در این جلسات از مسئولان جامعه بسیج زنان و مدیران اداره ارشاد شهرستان ها درخواست کردیم تا طراحان و فعالان حوزه پوشاک را به ما معرفی کنند. یا از اداره آموزش و پرورش شهرستان ها درخواست معرفی معلمان خوب یا دانش آموزان توانمند را داشتیم. همچنین از اداره‌های فنی حرفه‌ای هر شهرستان درخواست کردیم تا آموزشگاه‌های فعال آن شهرستان را به ما معرفی کنند.
پس از صحبت با تک تک اعضای جلسات مختلف شهرستان ها به این نتیجه رسیدیم که وعده‌هایی که در تک تک جشنواره‌ها به شرکت کنندگان و برگزیدگان داده می شد، هیچکدام محقق نشده و همین امر سبب شده تا آنها بی انگیزه شوند و رغبتی برای حضور در جشنواره نداشته باشند.
* بنابراین علاوه بر اعلام فراخوان برای حضور در جشنواره، خودتان سراغ شهرستان ها رفتید.
بله دقیقاً همین طور است و ما برای ارتباط با آنها تک تک و به صورت مستقل به سراغ شهرستان ها رفتیم و فراخوان حضور در جشنواره را اعلام کردیم. گروه‌ها و کانال های مختلفی را تشکیل دادیم و شماره تلفن‌های مان را در آن قرار دادیم تا پاسخگوی پرسش‌های‌شان باشیم. همچنین برای مشارکت بالا در هر شهرستان، یک دبیرخانه را ایجاد کردیم که اعضای هر دبیرخانه بین سه تا ده نفر انتخاب شدند. در ادامه مسیر به هر یک از دبیرخانه ها پیشنهاد دادیم تا یک جشنواره کوچک در سطح شهرستان برگزار کنند.
هم اکنون برخی از دبیرخانه ها این جشنواره را برگزار کردند و برخی دیگر در حال برگزاری هستند. زیرا سانحه اخیر و شهادت رییس جمهور و همراهان‌شان سبب شد قدری از برنامه های مان عقب بمانیم.
* جشنواره اصلی چه زمانی برگزار می شود؟
جشنواره اصلی تن پوش نور در هفته دوم تیرماه برگزار می شود. ابتدا برنامه ریزی کرده بودیم که در هفته عفاف و حجاب برگزار شود که به دلیل تقارن هفته حجاب با دهه اول محرم تصمیم گرفتیم جشنواره قبل از محرم برگزار شود. همچنین مهلت ارسال آثار را تا ۱۳ خرداد قرار داده بودیم، اما به دلیل استقبال بسیار، زمان را به پایان خرداد تمدید کردیم.
* هم اکنون جشنواره در سطح استان تهران برگزار می‌شود. برنامه‌ای برای ملی‌شدن جشنواره دارید؟
اولین دوره را در سطح استان قرار است برگزار کنیم و دوره بعد قطعاً به صورت ملی برگزار می شود. مقدمات کار دومین دوره این جشنواره انشالله از مهرماه آغاز خواهد شد.
* برای تقویت دبیرخانه‌های ۱۸ گانه جشنواره چه اقدامی انجام دادید؟
برای ایجاد رقابت در میان دبیرخانه ها و استفاده از ظرفیت‌های بیشتر آنها، بخشی به عنوان دبیرخانه برتر را در جایگاه رقابتی دیدیم. قرار است در روز اختتامیه بهترین دبیرخانه را معرفی کنیم.
* برگزیده‌های ۱۸ جشنواره‌ای که توسط دبیرخانه های شهرستان‌های تهران انتخاب شده اند، در جشنواره اصلی رقابت میکنند؟
همانطور که گفتم در ۱۸ شهرستان به صورت مستقل دبیرخانه ای تشکیل دادیم. سپس یک دبیرخانه مرکزی را در ساختمان ابوالفتوح رازی واقع در فرهنگسرای ولا در شهرری ایجاد کردیم. این ۱۸ دبیرخانه به رقابت با یکدیگر می‌پردازند و در نهایت یک دبیرخانه به عنوان دبیرخانه برتر انتخاب می‌شود.
* از برنامه‌های مقدماتی جشنواره هم بگویید!
یک دوره کارگاه آموزشی را به صورت مجازی برگزار کردیم و در آن اهداف جشنواره، طراحی پوشش عفیفانه و دیگر موارد توضیح داده شد. از آنجا که برخی از شهرستان ها فعالانش در حوزه دوخت قوی هستند و در برخی دیگر در حوزه طراحی. به همین دلیل برگزاری کارگاه ها را بر مبنای نیازهای شان برگزار کردیم.
* به واسطه این جشنواره چه‌قدر توانستید به کشف استعدادهای شهرستان‌ها بپردازید؟
در مسیر کشف استعدادها، با یک دانش آموز ورامینی مواجه شدیم که کلاس یازدهم است. او به شدت در بخش دوخت استعداد فوق العاده ای دارد. متأسفانه به دلیل آنکه خانواده او به شدت به لحاظ مالی ضعیف است، این دانش آموز هر روز مجبور است در یک کارگاه تولیدی کار کند. دردناک ترین بخش این ماجرا دستمزد این دانش آموز است. او هفته ۱۰۰ هزار تومان و ماهانه ۴۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند. با معلم دانش آموز صحبت کردم تا بتوانیم یک خیر را پیدا کنیم و بتوانیم برای آینده این دانش آموز سرمایه گذاری کنیم. این دانش آموز باید از همین الان رویش برنامه ریزی شود. ما باید طراحانی را تربیت کنیم که در آینده بتوانند خوش بدرخشند و پرچم ایران را بالا ببرند.
* جشنواره تن پوش نور در چه بخش هایی برگزار می‌شود؟
جشنواره در دو بخش رقابت و غیر رقابتی برگزار می‌شود. بخش رقابتی شامل لباس مردانه، بانوان، کودک و نوجوان است. برگزاری نشست‌ها و کارگاه‌های آموزشی از بخش‌های غیررقابتی جشنواره به شمار می‌رود و سعی داریم از پس برگزاری آنها به یک تعامل میان تولیدکنندگان و طراحان برسیم. این گفتمان باید ایجاد شود. این گفتمان نیاز امروز صنعت پوشاک و به نوعی حلقه مفقوده است. به نظر می‌رسد جشنواره تن پوش نور قرار است نقطه شروعی باشد تا به این آگاهی برسیم که هنوز هم ظرفیت هایی در کشور وجود دارد که مغفول مانده اند.
* یکی از ضعف‌های جشنواره های مختلف این است که در داوری آثار، مبتدیان و حرفه‌ای‌ها کنار هم دیده می شوند. در جشنواره شما وضع چه‌طور است؟
ما در این جشنواره آثار یک مزون دار حرفه‌ای را متفاوت از دانش آموز یا دانشجو دیدیم. زیرا دغدغه های این دو باهم متفاوت است. یکی از آنها درگیر خلاقیت است و دیگری درگیر تکنیک. همه این موارد باید در داوری مورد توجه قرار بگیرد.
همچنین علاوه بر این بخش، ما شاهد یک حلقه مفقوده در حوزه آموزش و پرورش بودیم. بسیاری از اساتید و مدرسان ما زحمات بسیاری برای دانشجویان، دانش آموزان و هنرآموزان‌شان می‌کشند اما هیچ گاه دیده نمی‌شوند. این دیده نشدن شاید سبب شود که چندان انگیزه ای برای ادامه دادن کار نداشته باشند. به همین جهت قرار است در جشنواره هر دانش‌آموز، دانشجو و هنرآموزی که برتر، برگزیده یا جزو رتبه های اصلی جشنواره شود، از استاد او هم تقدیر کنیم و اهدای جایزه را داشته باشیم تا برای تلاش این عزیزان انگیزه بیشتری ایجاد کنیم.
همچنین در جشنواره های مستقل شهرستان، به همه کسانی که شرکت کرده‌اند، لوح تقدیر اهدا می‌شود که البته این لوح تقدیر شامل همه اعضا است. چه آنهایی که رتبه بیاورند و چه آنهایی که رتبه نیاوند. به هرحال همه آنها در این شرایط اقتصادی برای تهیه آثارشان هزینه‌هایی انجام داده اند.
* راستی مورد حمایت قرار گرفته‌اید؟
برای برگزاری این جشنواره هیچ اعتباری را دریافت نکرده‌ایم و کاملاً به صورت مردمی در حال فعالیت هستیم. از همان ابتدا درخواست حمایت‌هایی از کارگروه ساماندهی مد و لباس داشتیم که متأسفانه به دلیل درگیری با دیگر برنامه ها نتوانستند به حد انتظارات مان از ما حمایت کنند. درحالی که می‌توانستند حداقل در اطلاع رسانی جشنواره به ما کمک کنند. البته آقای لطفی دبیر کارگروه در بحث مجوزها حمایت هایی داشتند اما انتظارمان از کارگروه بیش از این‌ها بود. اتحادیه های پوشاک شهرستان‌های ری و ورامین بسیار همراهی کردند و خانم اسماعیلی مسئول خواهران بسیج اصناف کشور و آقای دکترحسن پور رییس بسیج اصناف کشور بسیار دغدغه دارند و در بحث جوایز از آنها کمک گرفتیم. به هرحال بخش جوایز از دغدغه‌های مان بود.
* اصلی‌ترین دغدغه تان برای برگزاری جشنواره چه مواردی است؟
محل برگزاری جشنواره یکی از دغدغه‌های مان به شمار می‌رود. قرار است جشنواره را در تالار وحدت برگزار کنیم. همانطور که گفتم هفته عفاف و حجاب مقارن با دهه اول محرم شده و همین موضوع به شدت جشنواره را تحت تأثیر قرار داده است. در این خصوص برخی از مسئولان قول پیگیری را داده اند تا بتوانیم تالار وحدت را برای برگزاری جشنواره داشته باشیم. چون ممکن است در همان ایام همزمان نمایشگاه لباس عاشورایی هم برگزار شود.
همچنین در بخش پایین تالار وحدت قرار است ۷۰ غرفه فروش از تولیدکنندگان محصولات حجاب استان تهران داشته باشیم. سعی داریم این تولیدکنندگان مطرح شوند. قرار است تا جایی که بتوانیم فروش محصولات را با حداقل قیمت داشته باشیم تا از توان خرید مردم خارج نباشد.
* یکی از ویژگی‌های جشنواره ایجاد ارتباط میان برگزیدگان با دولت است. آیا قرار است در این‌زمینه اقدامی انجام دهید؟
این موضوع در اهداف مان گنجانده شده است. قرار است به منظور توسعه شتابدهنده‌های مد و لباس و شرکت‌های خلاق و دانش بنیان در حوزه پوشاک، میان ظرفیت های شناسایی شده با معاونت علمی فناوری ریاست جمهوری، ارتباطی برقرار کنیم. همچنین به واسطه جشنواره در حال راه اندازی شبکه سازی مشاغل خانگی هستیم.
* کمی از بحث جشنواره فاصله بگیریم و از جزییات شبکه‌سازی مشاغل خانگی صحبت کنیم.
از آنجا که نقش مادر و حضورش در خانواده بسیار مهم است؛ در بحث مشاغل خانگی به این نکته و همچنین به توانمند سازی مادران در اقتصادخانواده البته با حضور او در کنار فرزندان توجه کرده ایم.در این خصوص تعاملی با شهرداری انجام داده‌ایم که حمایت‌هایی را در این بخش داشته باشند. برخی از کارها همچون سوزن دوزی، جواهردوزی و بافت پارچه با دستگاه‌های سنتی را می‌توان در منزل انجام داد. همین امر سبب می‌شود که هزینه تولید هم کاهش یابد. البته این اقدام در قم و شهرری در حال انجام است و جواهردوزی چادرها و عباها و لباس ها در منازل انجام می‌شود. ابتدا یک دوره آموزشی برای‌شان برگزار کردیم و پس از آن مشغول فعالیت شدند والبته این روند ادامه دارد. هزینه‌های دوره‌ها تا حدودی فی سبیل الله و به صورت جهادی بود و ما تنها یک هزینه حداقلی را دریافت کردیم تا دغدغه حضور در دوره را داشته باشند.
* پس از جشنواره قرار است چه اتفاق مؤثری رخ دهد؟
برنامه‌ریزی کرده ایم که پس از اتمام جشنواره دستاوردهای شرکت کنندگان را ساماندهی کنیم و با یک سری سازوکارهای جدی‌تر بتوانیم مسیر را ادامه دهیم. ما پس از جشنواره یک بانک اطلاعاتی دقیق داریم که اسامی تک تک آنها ثبت شده است. همچنین در گام بعدی قرار است جشنواره را به صورت ملی و کشوری برگزار کنیم که مقدمات آن از مهرماه آغاز می شود.
* سوال آخر اینکه پس از پایان جشنواره، می‌توانیم آثار برگزیدگان را در بازار مشاهده کنیم؟
در این خصوص صحبتی با اتحادیه های پوشاک انجام داده‌ایم مبنی بر اینکه طرح‌های برگزیده را تولید و وارد بازار کنیم. این نگاه در همه جشنواره‌ها وجود دارد اما متأسفانه عملیاتی نمی شود. اما ما سعی داریم در این جشنواره عملیاتی شود.
یادم می‌آید که در برخی سال‌ها جشنواره های مد و لباس در کشور بسیار قوی و اثر گذار بود که می‌توان به جشنواره سال‌های ۹۴ تا ۹۶ اشاره کرد که بسیار غنی بود. بعد از سال‌ها دیگر جشنواره‌ها افت کرد. حتی در دو سال اخیر شاید در بخش‌هایی رشد داشتیم اما آنچیزی که مدنظرمان بود، هرگز رخ نداد و از نظر بسیاری از متخصصین مخصوصاً دوره دوازدهم جشنواره فجر در پایین‌ترین سطح مورد انتظار بود. انتقادهای زیادی را به همراه داشت. امیدوارم پس از این روز به روز شاهد رشد هر چه بهتر جشنواره ها و مخصوصاً هنر صنعت مد و لباس کشور باشیم.
نظر شما